Wie ben ik?
Is dat niet de vraag des levens? Waar we continue in bijsturen, want wie je gisteren was ben je vandaag niet meer. Dus meer een kleine samenvatting over mij tot het moment van schrijven.
Opgegroeid op het platteland van Drenthe voelde ik mij thuis in de bossen, natuur en met dieren. Ik groeide op in een niet-conformerend gezin en maakte op jonge leeftijd al kennis met alternatieve geneeswijzen en natuurgeneeskunde. Altijd naast het reguliere systeem. In mijn zestiende levensjaar werd ik ernstig ziek. Diagnose: kanker, vijf tumoren in het bot door het lichaam. Met deze boodschap stond mijn leven op slag op zijn kop en direct na dit bericht werd ik naar de operatiekamer gebracht om wakker te worden met de eerste experimentele chemokuur. Er was geen tijd te verliezen. Ik lag zes maanden in het ziekenhuis maar ik wist er uiteindelijk doorheen te komen, en hoe.
Daarna wilde ik zo snel als mogelijk door met mijn ‘normale’ puberleven, ik wilde er niet meer aan denken, er niet mee bezig zijn, ik wilde – gewoon – leven. Dus in het gewone leven verhuisde ik naar Leiden, waar ik Culturele Antropologie & Ontwikkelingssociologie studeerde en verhuisde ik naar Cambodja waar ik ook vijf en half jaar woonde, werkte en regelmatig reisjes naar buurlanden maakte. Leven deed (doe) ik, al ging het soms om de laatste druppel die ik er net iets te graag uitpers(te).
Waarom vertel ik dit?
Zoals elk ‘verhaal’ ingeleid wordt met een context schets, is dit de mijne. Want natuurlijk ging dat ‘gewoon leven’ na zo’n ervaring niet zomaar. Er waren nog voldoende naweeën die ik te doorleven had en ik had mijn eigen tijd nodig om daar toe te komen. Aspecten zoals gebrek aan vertrouwen in (en waardering) voor het lichaam, angst voor terugkeer, rouw om een veranderd lichaam, verminderde (levens)mogelijkheden, andere lichaamsbegrenzing en daarmee andere keuzes te moeten maken dan leeftijdsgenoten, vermoeidheidsklachten en ongemakken die je dan voor lief moet nemen. Daar ben ik natuurlijk deels te koppig voor.
De weg hier doorheen leidde me naar een periode waarin ik me zelfstandig verdiepte in voeding. Alle beschikbare bronnen van die tijd nam ik op als een spons. Daarna verdiepte ik mij in yoga om mijn lichaam te leren kennen en omarmen, volgde ik workshops in embodiment, mindfulness, NLP en dook ik uiteindelijk Reiki (1,2 en master) trainingen en de Holistische Therapie in. Met meest recentelijk daarop aangevuld een training Access Bars. Daarnaast is creativiteit altijd vorm van therapie geweest. Hierin heb ik mij doorontwikkeld in het ontwerpen van mandala’s. Meer over mijn ontwikkeling hierin lees je hier.
Elk van deze onderdelen heeft mij geholpen en weer nieuwe inzichten en vaardigheden gebracht.
Ben ik uitgeleerd en heb ik alles nu 110% op orde? Nee, en voor iedereen die anders beweert zou ik hard wegrennen. Theorie tot je nemen en weten wat en hoe je het moet doen kunnen we bijna allemaal, de uitdaging zit hem in de praktijk, vooral als het onze eigen patronen en emoties betreft. Onze praktijk is de realiteit van het leven waarin we keer op keer nieuwe uitdagingen krijgen waarin we steeds een nieuw laagje beperkingen kunnen afdoen, en waar we met meer lichtheid mee om kunnen gaan. Mits we keer op keer onder ogen kunnen komen waar de angel zit, daar naar toe te gaan om het ongemak te doorleven en daarbinnen ook ruimte voor rust en kalmte te nemen wanneer het even overweldigend voelt. Omdat ik weet wat het mij heeft gebracht maar ook hoe verdomd lastig het soms is, wil ik dit met anderen delen en anderen ondersteunen daar waar dat kan
Naast mijn eigen praktijk werk ik ook in consultancy in de publieke sector, met mijn groeiend specialisme in het verbeteren van de dienstverlening van de organisaties die ik verder help. Hoewel het twee compleet verschillende werelden zijn zie ik de overlap in beiden. Het onderzoeken, bijdragen aan verbetering en de client te ondersteunen in het pad naar verbetering. Waarbij in beide gevallen oog is voor de zachte, menselijke en intuïtieve kant van de situatie, als de harde taakgerichte kant om vooruitgang te realiseren. In beide vakgebieden is beide nodig voor positieve verandering, vooruitgang.